Συμπτώματα και σημάδια ζάχαρης διαβήτη

Ο σακχαρώδης διαβήτης είναι μια ύπουλη ασθένεια στην οποία παρατηρείται αυξημένη περιεκτικότητα σε γλυκόζη στο αίμα. Όταν η πέψη των τροφίμων, οι υδατάνθρακες και οι πρωτεΐνες αποσυντίθενται σε απλά ζάχαρη και αμινοξέα. Το ήπαρ μετατρέπει όλη τη ζάχαρη και μερικά από τα αμινοξέα σε γλυκόζη, η οποία χρησιμοποιείται ως πηγή ενέργειας με κάθε σώμα του σώματος. Η γλυκόζη εισέρχεται στο αίμα στα κύτταρα με ινσουλίνη, ορμόνη που παράγεται από το πάγκρεας (ένα αχλάδι που βρίσκεται κάτω από το στομάχι). Προσαρμόζοντας τους υποδοχείς στην επιφάνεια της κυτταρικής μεμβράνης, η ινσουλίνη προάγει την πρόοδο των πρωτεϊνών που μεταφέρουν τη γλυκόζη από το βάθος του κυττάρου στην επιφάνεια του, όπου συνδέονται με τη γλυκόζη και τη μεταφέρουν στο κύτταρο. Με τον σακχαρώδη διαβήτη, αυτή η διαδικασία εμφανίζεται αρκετές παρεμβολές: η παραγωγή ινσουλίνης με πάγκρεας μπορεί να διαταραχθεί εν μέρει ή εντελώς ή το σώμα του σώματος να είναι ανίκανη να ανταποκριθεί αποτελεσματικά στην κανονική ποσότητα ινσουλίνης.

Ο σακχαρώδης διαβήτης είναι μια ετερογενής ασθένεια και βρίσκεται σε δύο μορφές: ο διαβήτης του πρώτου τύπου ή "εξαρτώμενου από ινσουλίνη" και του διαβήτη του δεύτερου τύπου ή "εξαρτώμενου από ινσουλίνη".  Στον πρώτο τύπο του διαβήτη, επίσης γνωστός ως νεανικός διαβήτης, το πάγκρεας παράγει μια μικρή ποσότητα ινσουλίνης ή δεν το παράγει καθόλου.

Αυτός ο τύπος διαβήτη αναπτύσσεται ξαφνικά και βρίσκεται συχνότερα σε άτομα ηλικίας κάτω των 30 ετών. Η μέση ηλικία της έναρξης της ανάπτυξής του είναι μεταξύ 12 και 14 ετών. Ωστόσο, ο διαβήτης του πρώτου τύπου είναι μόνο περίπου το 5 % όλων των περιπτώσεων διαβήτη. Ο δεύτερος τύπος διαβήτη, επίσης γνωστός ως διαβήτης ενηλίκων, είναι πολύ πιο συνηθισμένος. Σε αυτόν τον τύπο διαβήτη, η παραγωγή παγκρεατικής ινσουλίνης είναι μόνο ελαφρώς μειωμένη, αλλά τα κύτταρα δεν είναι σε θέση να ανταποκρίνονται αποτελεσματικά στην ινσουλίνη, οπότε αυτή η ασθένεια θεωρείται ως αντίσταση στην ινσουλίνη. Ο διαβήτης του δεύτερου τύπου συνήθως αρχίζει σε βαθμό και επηρεάζει τους ανθρώπους ηλικίας άνω των 40 ετών και ιδιαίτερα πλήρους ατόμων, ένας από τους παράγοντες κινδύνου είναι ηλικίας μεγαλύτερη από 50 χρόνια. Περιστασιακά σε ενήλικες, μπορεί να παρατηρηθεί διαβήτης του πρώτου τύπου.

Οι κύριες αιτίες της ανάπτυξης του διαβήτη είναι: η κληρονομική προδιάθεση, η παγκρεατική νόσος, η υπερκατανάλωση (ανάγνωση - υπερφόρτωση του ίδιου παγκρέατος, του ήπατος και του γαστρεντερικού σωλήνα), της υπερβολικής χρήσης απλών υδατανθράκων (ζάχαρη, γλυκά, μαρμελάδες, κέικ, σοκολάτα και άλλα λίπη, αλκοόλ. Σε ορισμένες περιπτώσεις, μπορεί να συμβεί σακχαρώδη διαβήτη λόγω ψυχικού τραύματος, δηλητηρίασης ή δηλητηρίασης (συμπεριλαμβανομένων των ναρκωτικών).

Με τους δύο τύπους διαβήτη, η υπεργλυκαιμία οδηγεί στην απελευθέρωση της γλυκόζης σε ούρα, η οποία συνοδεύεται από αύξηση της παραγωγής ούρων. Εάν ένας ασθενής με διαβήτη του πρώτου τύπου έχει συνταγογραφηθεί η λανθασμένη ποσότητα ινσουλίνης, η υπερβολική εκτόξευση λιπαρών οξέων από τον λιπώδη ιστό θα οδηγήσει στην υπερπαραγωγή των κετόνων στο ήπαρ. Η συσσώρευση των σωληνώσεων κετόνης μπορεί να προκαλέσει κατάσταση ζωής που είναι γνωστή ως διαβητική κετοακιτάση. Η διαβητική κετοεκίτωση μπορεί μερικές φορές να βρεθεί σε ασθενείς με διαβήτη του δεύτερου τύπου κατά τη διάρκεια περιόδων κατά τις οποίες το σώμα παρουσιάζει ισχυρή ένταση, για παράδειγμα, κατά τη διάρκεια μιας σοβαρής μολυσματικής ασθένειας.

Τα άτομα με διαβήτη του δεύτερου τύπου είναι ευαίσθητα σε μια άλλη ασθένεια που προκαλεί τη ζωή, γνωστή ως υπερενοσμική κατάσταση μη -μετασχηματισμού, που χαρακτηρίζεται από εξαιρετικά υψηλά επίπεδα σακχάρου στο αίμα. Αυτή η ασθένεια βρίσκεται συνήθως σε ηλικιωμένους με οποιαδήποτε άλλη σοβαρή ασθένεια. Μια επίθεση διαβητικής κετοεκίτης ή υπερωοσμωτικής κατάστασης μπορεί να είναι το πρώτο σημάδι του διαβήτη.

Τα άτομα με διαβήτη μπορούν επίσης να υποφέρουν από χαμηλό σάκχαρο στο αίμα (υπογλυκαιμία) εάν χορηγούν υπερβολική ινσουλίνη κατά τη διάρκεια της θεραπείας.

Μετά από 10-20 χρόνια διαβήτη, οι ασθενείς μπορεί να έχουν επιπλοκές, για παράδειγμα, όραση, βλάβη στα νεφρά και εκφυλισμός του περιφερειακού νευρικού συστήματος (νευροπάθεια). Ο αυστηρός έλεγχος του περιεχομένου της γλυκόζης στο αίμα μπορεί να κρατήσει ή να αποτρέψει την εμφάνιση αυτών των επιπλοκών. Η απώλεια της αφής στα πόδια μπορεί να οδηγήσει στο γεγονός ότι η βλάβη θα παραμείνει χωρίς προσοχή και θα συμβεί λοίμωξη.

Συμπτώματα

Τι σημάδια μπορούν να πούμε ότι έχετε διαβήτη ή υποδεικνύετε ότι υπάρχει κίνδυνος της εμφάνισής του;

• Υπερβολική και συχνή ούρηση (περίπου κάθε ώρα). Ξύπνημα τη νύχτα για να ουρήσει. Το σώμα, για να απαλλαγεί από την υπερβολική ζάχαρη, το εκπέμπει μέσα από τα νεφρά στα ούρα.
• Ισχυρή δίψα ή αυξημένη ανάγκη να πίνετε πολλά υγρά. Προκαλείται από το γεγονός ότι το επίπεδο της γλυκόζης αυξάνεται στο αίμα, το οποίο "απομακρύνει" το υγρό από τους ιστούς, ο ιστός αφυδατώνεται. Ως εκ τούτου, οι ασθενείς αναγκάζονται να πίνουν πολλά: 2-3-5 λίτρα ημερησίως ή περισσότερο.
• Κνησμός του δέρματος και των γεννητικών οργάνων.
• Απαστεφές.
• Κακή επούλωση τραυμάτων.
• Καταρχάς, ένα μεγάλο βάρος, στη συνέχεια μειώνοντας το λόγω παραβίασης της απορρόφησης των τροφίμων, ειδικά των υδατανθράκων.
• Μείωση της ανοσίας - Συχνές λοιμώξεις από τη φαινομενική γρίπη και τα κρυολογήματα στην πνευμονία.
• Μερικές φορές η ασθένεια προηγείται από τις "παράξενες" συνθήκες: ως αποτέλεσμα βραχυπρόθεσμης αναγκαστικής λιμοκτονίας ή μετά από εντατική σωματική δραστηριότητα, πονοκέφαλο, χλωμό, επαίνους ιδρώτα και γενική αδυναμία. Μόλις ένα άτομο έτρωγε, έπινε τουλάχιστον ένα φλιτζάνι γλυκό τσάι, όλα τα συμπτώματα περνούν γρήγορα. Έμμεσα, αυτό μπορεί να υποδηλώνει δυσλειτουργία του παγκρέατος: η ινσουλίνη εισήλθε στο αίμα περισσότερο από το συνηθισμένο και το επίπεδο ζάχαρης μειώθηκε κάτω από τις επιτρεπόμενες μονάδες επιπέδου 3-3,5.
• Αυξημένη όρεξη.
• Ανεπιθύμητη απώλεια βάρους.
• Κακή όραση.
• Κόπωση και αδυναμία.
• Συχνές ή σταθερές λοιμώξεις της ουροδόχου κύστης, του δέρματος ή των ούλων.
• Μούδιασμα και μυρμήγκιασμα στα πόδια και τα χέρια.
• Σημάδια υπογλυκαιμίας.
• Ισχυρά συμπτώματα μιας υπερωμικής μη -νομισματικής κατάστασης: έκτακτη δίψα, λήθαργος, αδυναμία, σύγχυση της συνείδησης, κώμα.
• Ισχυρά συμπτώματα διαβητικής κετοξέωσης: ναυτία και έμετος, δύσπνοια, σύγχυση, κώμα.

Τα περιγραφόμενα συμπτώματα παρατηρούνται στο 40-90% των ασθενών με διαβήτη πολύ πριν από τη διάγνωση. Υπάρχουν όμως και τα "μη ανθρώπινα" συμπτώματα, η εμφάνιση των οποίων οδηγεί σε αυξημένο σάκχαρο στο αίμα:

Το δέρμα γίνεται σταδιακά ξηρό, τσαλακωμένο, παλάμες και πέλματα αγενής, φλούδα, καρφιά πυκνών, ξηρά και εύθραυστα μαλλιά, στα άκρα αυξάνεται και εξαφανίζεται εντελώς, στο δέρμα, λόγω της μείωσης της γενικής ανοσίας, των φλοιών, των βρασμών, των καρβούνων, των υποβαθμισμένων, εμφανίζονται στην ανάγκη να δοκιμάσουν τη ζάχαρη του αίματος στον ασθενή. Συχνά, το δέρμα επηρεάζεται από μύκητες, έκζεμα, λειχήνες.

1. Η εμφάνιση και η εξέλιξη των αγγειακών διαταραχών - η ανάπτυξη της αθηροσκλήρωσης, της υπέρτασης, της στηθάγχης, η μνήμη μειώνεται (τα αγγεία του εγκεφάλου υποφέρουν).
2. Διαβητικές αλλαγές στα αιματηρά αγγεία πυθμένα (αμφιβληστροειδοπάθεια), μείωση της όρασης.
3. Μείωση της λειτουργίας των νεφρών (νεφροπάθεια, πυελονεφρίτιδα).
4. Το διαβητικό πόδι ("τα πόδια στο κρύο καψίματος και το συντριβή σε ζεστό" - παραβίαση της παροχής αίματος στα κάτω άκρα).
5. Μερικές φορές ο χαρακτήρας (ψυχικές διαταραχές) αλλάζει.
6. Ένα από τα σημάδια του διαβήτη είναι η βλάβη των ούλων - η περιοδοντίτιδα, η αιμορραγία, το μπλε των ούλων και τα δόντια αρχίζουν να ανακατεύουν, μερικές φορές αφήνοντας τους νόμιμους τόπους τους ανώδυνα.
7. Ο σακχαρώδης διαβήτης επηρεάζει τους αδένες της εσωτερικής έκκρισης. Οι άνδρες χάνουν το ενδιαφέρον για τις γυναίκες, μειώνονται όχι μόνο από τη λίμπιντο, αλλά και για τη δύναμη. Στις γυναίκες, ο εμμηνορροϊκός κύκλος είναι "χαμένος", συμβαίνει ότι η εμμηνόρροια εξαφανίζεται εντελώς.

Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο ο σακχαρώδης διαβήτης ονομάζεται ασθένεια ενδοκρινικής ανταλλαγής με παγκρεατική βλάβη, που χαρακτηρίζεται από αύξηση του σακχάρου στο αίμα και παραβίαση όλων των τύπων μεταβολισμού στο σώμα.

Στον σακχαρώδη διαβήτη, ο antiabet, ο κρυμμένος σακχαρώδης διαβήτης και ο ίδιος ο διαβήτης (ρητά) διακρίνονται. Το τελευταίο εκδηλώνεται υπό το φως, μέτρια και σοβαρή σοβαρότητα.

Με προ -αντισυμβαλλόμενο, κρυμμένο διαβήτη και ήπιο διαβήτη, η διατροφή είναι ο μόνος θεραπευτικός παράγοντας. Και με μεσαία και σοβαρή μορφή - μια απαραίτητη προϋπόθεση για την επιτυχή θεραπεία και τη διατήρηση αποδεκτής ποιότητας ζωής.

Επιπλέον, τα άτομα με διαβήτη είναι πιο ευαίσθητα στη στένωση των στεφανιαίων αρτηριών και τη μείωση των αιμοφόρων αγγείων που παρέχουν τον εγκέφαλο και τα πόδια. Ο συνδυασμός των μολυσματικών ασθενειών των ποδιών και η μείωση της παροχής αίματος μπορεί να οδηγήσει σε γάγγη (θάνατος του ιστού), που απαιτεί ακρωτηριασμό.

Η θεραπεία του διαβήτη του πρώτου τύπου απαιτεί μία έως τέσσερις ημερήσιες ενέσεις ινσουλίνης. (Η ινσουλίνη δεν μπορεί να ληφθεί από το στόμα, δεδομένου ότι οι πεπτικοί χυμοί την καταστρέφουν.) Επιπλέον, είναι απαραίτητο να παρατηρηθεί μια δίαιτα και να κάνουμε ασκήσεις έτσι ώστε τα επίπεδα γλυκόζης στο αίμα να μην είναι πολύ υψηλά ή πολύ χαμηλά. Για τον διαβήτη του δεύτερου τύπου, μπορεί να χρησιμοποιηθεί συνδυασμός δίαιτας, ασκήσεων και απώλειας βάρους, αν και τα φάρμακα (συμπεριλαμβανομένης της ινσουλίνης) είναι επίσης συνήθως απαραίτητες. Η θεραπεία εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τον εαυτό του ελέγχου. Παρόλο που δεν υπάρχει μέσο για τη θεραπεία του διαβήτη, σχεδόν όλοι οι ασθενείς είναι σε θέση να ελέγξουν τα συμπτώματα και να οδηγήσουν σε πλήρη ζωή.

• Ο πρώτος διαβήτης τύπου είναι μια αυτοάνοση ασθένεια που συμβαίνει ως αποτέλεσμα μιας λανθασμένης επίθεσης του ανοσοποιητικού συστήματος στα παγκρεατικά κύτταρα που παράγουν ινσουλίνη.
• Με τον διαβήτη του δεύτερου κασσίτερου, οι γενετικοί παράγοντες είναι σημαντικοί.
• Η υπερβολική πληρότητα καθιστά τους ανθρώπους να προέρχονται από την ανάπτυξη του διαβήτη του δεύτερου τύπου.
• Ορισμένα φάρμακα, όπως τα κορτικοστεροειδή ή τα διουρητικά θειαζίδια, μπορούν να αυξήσουν τον κίνδυνο ανάπτυξης διαβήτη του δεύτερου τύπου.
• Άλλες ασθένειες, όπως η αιμαροχρωμάτωση, η χρόνια παγκρεατίτιδα, το σύνδρομο kushing ή ακρομεγαλίας, μπορούν να οδηγήσουν σε διαβήτη. Η χειρουργική απομάκρυνση του παγκρέατος μπορεί επίσης να προκαλέσει διαβήτη.
• Οι έγκυες γυναίκες μπορεί να αναπτύξουν διαβήτη, οι οποίες συνήθως εξαφανίζονται μετά τον τοκετό. Αυτές οι γυναίκες κινδυνεύουν να αναπτύξουν διαβήτη του δεύτερου τύπου στο μέλλον.
• Σε αντίθεση με την υπάρχουσα γνώμη, η χρήση ενός μεγάλου ποσού γλυκού δεν συμβάλλει στην ανάπτυξη του διαβήτη.

Οι γενικές αρχές της διατροφής στον διαβήτη μειώνονται σε απλούς κανόνες.

Η περιεκτικότητα σε θερμίδες της διατροφής θα πρέπει να μειωθεί σε 2000-2200 kcal μειώνοντας την κατανάλωση απλών υδατανθράκων: ζάχαρη, κέικ, παγωτό, σοκολάτα, γλυκά, μαρμελάδα, ζυμαρικά, ρύζι, μέλι και παρόμοια προϊόντα. Το μαύρο ψωμί, τα όσπρια, τα λαχανικά, τα φρούτα είναι πολύπλοκες υδατάνθρακες (εκτός από μπανάνες, σταφύλια, καρπούζι) και η κατανάλωσή τους επιτρέπεται εντός κανονικών ορίων. Τα θαλασσινά είναι χρήσιμα λόγω της καλά αποκλεισμένης υψηλής ποιότητας πρωτεΐνης και ορυκτών που περιέχονται σε αυτά, ιδίως του ψευδαργύρου-το απαραίτητο συστατικό για την παραγωγή ινσουλίνης. Τα φασόλια στο περιεχόμενο του ψευδαργύρου, τόσο απαραίτητες για τους ασθενείς με διαβήτη, και ο χαλκός είναι πρωταθλητής μεταξύ των λαχανικών. Η χρήση φασολιών μειώνει τη δίψα και παρουσία ταυτόχρονης αθηροσκλήρωσης με παραβίαση του καρδιακού ρυθμού - αποκαθιστά τον κανονικό ρυθμό!

Συνιστάται να τρώτε 3-4 φορές την ημέρα. Μεταξύ των γευμάτων, ποτό νερό. Θα πρέπει να περιορίζεται από την ημερήσια πρόσληψη άλατος νατρίου μέχρι 10 g, ζώα και λίπη λαχανικών - στα 50 g, καθώς και να μειώσει την κατανάλωση γαλακτοκομικών προϊόντων με περιεχόμενο υψηλής περιεκτικότητας σε λιπαρά.

Πρόληψη

• Για να αποφύγετε την ανάπτυξη του διαβήτη του δεύτερου τύπου, πρέπει να χάσετε βάρος εάν το βάρος σας υπερβαίνει τον κανόνα κατά περισσότερο από 20 τοις εκατό και να διατηρήσετε το κανονικό βάρος.
• Άσκηση τακτικά.
• Δεν υπάρχει καλά -γνωστός τρόπος για να αποφευχθεί ο διαβήτης του πρώτου τύπου.
• Τα άτομα με οποιοδήποτε είδος διαβήτη θα πρέπει να υποβάλλονται τακτικά σε οφθαλμική εξέταση για την έγκαιρη ανίχνευση και τη θεραπεία του διαβήτη οπτικής δυσλειτουργίας.

Διάγνωση

• Το ιατρικό ιστορικό και η φυσική εξέταση μπορούν να δώσουν μια βάση για την παραδοχή της παρουσίας της νόσου.
• Η διάγνωση μπορεί να γίνει εάν μια εξέταση αίματος με άδειο στομάχι παρουσιάζει υψηλά επίπεδα γλυκόζης (126 mg/dl ή υψηλότερα) τουλάχιστον δύο φορές.
• Όταν τα αποτελέσματα των δοκιμών είναι διφορούμενα, μπορεί να γίνει δείγμα για ανοχή γλυκόζης. Ο ασθενής πίνει ένα ποτό που περιέχει 75 g γλυκόζης και στη συνέχεια η περιεκτικότητα σε γλυκόζη στο αίμα μετράται κάθε 30 λεπτά για δύο ώρες.
• Μπορεί να ληφθεί ανάλυση ούρων για τον προσδιορισμό της περιεκτικότητας σε πρωτεΐνες.
• Μετρήστε τη γλυκογλοβίνη αίματος. Δείχνει το μέσο περιεχόμενο της γλυκόζης στο αίμα τους τελευταίους δύο έως τρεις μήνες.

Για διαβήτη του πρώτου τύπου:

• Απαιτούνται καθημερινές ενέσεις ινσουλίνης. Χρειάζεται από μία έως τέσσερις ημερήσιες ενέσεις για τον έλεγχο του επιπέδου γλυκόζης στο αίμα. Υπάρχουν φάρμακα μακράς δράσης και γρήγορη δράση και συχνά συνταγογραφούνται σε συνδυασμό.
• Μια αυστηρή διατροφή και ένα πρόγραμμα γεύματος είναι απαραίτητα για να διατηρηθεί το επιθυμητό επίπεδο γλυκόζης στο αίμα. Ο γιατρός σας μπορεί να συστήσει φαγητό με χαμηλά λιπαρά, αλάτι και χοληστερόλη και μπορεί να σας συμβουλεύσει να επισκεφθείτε έναν διατροφολόγο για τον προγραμματισμό των τροφίμων.
• Δεδομένου ότι τόσο οι φυσικές ασκήσεις όσο και η ινσουλίνη μειώνουν τα επίπεδα γλυκόζης, οι ασκήσεις και η εισαγωγή της ινσουλίνης θα πρέπει να σχεδιάζονται έτσι ώστε η επίδρασή τους να μην εφαρμόζεται και να μην προκαλέσει επικίνδυνη μείωση του σακχάρου στο αίμα (υπογλυκαιμία).
• Ένα αυστηρό χρονοδιάγραμμα των ασκήσεων έγχυσης, διατροφής και εκτέλεσης είναι απαραίτητο για τον σωστό έλεγχο της νόσου.

Για διαβήτη του δεύτερου τύπου:

• Η χρήση τροφίμων χαμηλής απόρριψης και χαμηλής περιεκτικότητας σε συνδυασμό σε συνδυασμό με τη σωστή απόδοση των ασκήσεων είναι απαραίτητη για τον έλεγχο του βάρους.
• Τα φάρμακα που λαμβάνονται ως προφορικά μπορούν να διευκρινιστούν για να αυξήσουν την παραγωγή παγκρέατος ινσουλίνης, εάν οι ασκήσεις και η διατροφή δεν υποφέρουν από αρκετή γλυκόζη στο αίμα.
• Άλλα στοματικά φάρμακα μπορούν να μειώσουν την αντίσταση στην ινσουλίνη ή να επιβραδύνουν την απορρόφηση της ζάχαρης από τα έντερα.
• Οι ενέσεις ινσουλίνης μπορεί να είναι απαραίτητες για ισχυρές επιθέσεις του δεύτερου τύπου διαβήτη ή εάν ένας ασθενής με διαβήτη του δεύτερου τύπου έχει οποιαδήποτε άλλη ασθένεια.

Και για τους δύο τύπους διαβήτη:

• Απαιτούνται εξετάσεις αίματος για τη μέτρηση των επιπέδων γλυκόζης, από μία έως τέσσερις φορές την ημέρα (ανάλογα με τη σύσταση του γιατρού). Ο γιατρός σας θα σας συμβουλεύσει ποια συσκευή μπορεί να χρησιμοποιηθεί στο σπίτι για να μετρήσει το σάκχαρο του αίματος.
• Ιδιαίτερη προσοχή πρέπει να δοθεί στην ανάπτυξη της αθηροσκλήρωσης, καθώς συχνά συνδυάζεται με τον διαβήτη. Οι ασθενείς με διαβήτη δεν πρέπει να καπνίζουν, θα πρέπει να τρώνε χαμηλά λιπαρά, χοληστερόλη και αλάτι και να λαμβάνουν φάρμακα για υψηλή αρτηριακή πίεση ή υψηλή χοληστερόλη.
• Τα άτομα με διαβήτη πρέπει να πίνουν μια μεγάλη ποσότητα νερού όταν αρρωσταίνουν με μια άλλη ασθένεια, για παράδειγμα, γρίπη, για να γεμίσουν το χαμένο υγρό και να αποτρέψουν το διαβητικό κώμα. Κατά τη διάρκεια της ασθένειας, τα άτομα με διαβήτη του πρώτου τύπου θα πρέπει να ελέγχουν τα ούρα για τα σώματα Keton κάθε τέσσερις έως έξι ώρες.
• Τα άτομα με διαβήτη πρέπει να φροντίζουν τα πόδια τους και να τα ελέγχουν κάθε μέρα. Η βλάβη στα νεύρα στον διαβήτη μειώνει την ευαισθησία των ποδιών και οι μικρές βλάβες μπορούν να οδηγήσουν στην ανάπτυξη σοβαρών μολυσματικών ασθενειών.
• Η φωτοαργασία λέιζερ για την πρόληψη ρήξεων μικροσκοπικών αιμοφόρων αγγείων στο μάτι μπορεί να βοηθήσει στην πρόληψη ή στη θεραπεία της διαβητικής αμφιβληστροειδοπάθειας. Οι περισσότεροι ασθενείς με διαβήτη πρέπει να ελέγξουν τα μάτια με οφθαλμίατρο τουλάχιστον μία φορά το χρόνο για να ανιχνεύσουν τις πρώτες εκδηλώσεις της αμφιβληστροειδοπάθειας.
• Η αιμοκάθαρση, η διαδικασία του τεχνητού φιλτραρίσματος αίματος, μπορεί να είναι απαραίτητη για τη νεφρική ανεπάρκεια. Σε σοβαρές περιπτώσεις, μπορεί να απαιτείται μεταμόσχευση νεφρού,,
• Ο σαφής έλεγχος του επιπέδου γλυκόζης στο αίμα διατηρεί ή αποτρέπει τις επακόλουθες επιπλοκές που επηρεάζουν τα μάτια, τα νεφρά και το νευρικό σύστημα.
• Η βλάβη των νεφρών μπορεί να επιβραδυνθεί κατά τον έλεγχο της αρτηριακής πίεσης.

Όταν χρειάζεστε γιατρό

• Επικοινωνήστε με τον γιατρό εάν παρατηρήσετε μια ξαφνική ή σταδιακή αύξηση με μια αίσθηση πείνας, δίψα ή αυξάνετε το ποσό των παραγόμενων ούρων.
• Επικοινωνήστε με τον γιατρό εάν είστε άρρωστοι με διαβήτη και ταυτόχρονα αρρώστησαν με μια ρινική μύτη ή γρίπη, η οποία έχει πάρει τα επίπεδα σακχάρου στο αίμα εκτός ελέγχου. Μην χρησιμοποιείτε το φάρμακο που πωλείται χωρίς συνταγή χωρίς να συμβουλευτείτε έναν γιατρό.
• Προσοχή! Καλέστε ένα ασθενοφόρο εάν ένας ασθενής με διαβήτη χάνει τη συνείδηση. Πείτε στον γιατρό ότι ένα άτομο είναι άρρωστο με διαβήτη.
• Προσοχή! (Στον δεύτερο τύπο διαβήτη.) Αμέσως, καλέστε το ασθενοφόρο εάν έχετε συμπτώματα μιας υπερενοσμικής μη -καφέ κατάστασης. Περιλαμβάνουν σοβαρή δίψα, λήθαργο, αδυναμία και σύγχυση.
• Προσοχή! (Στον πρώτο τύπο του διαβήτη.) Αμέσως, καλέστε το ασθενοφόρο εάν έχετε συμπτώματα διαβητικής κετοεκίτης. Περιλαμβάνουν ξηρό στόμα, ξηρό και κόκκινο δέρμα, γλυκό ή με ένα άρωμα φρούτων από το στόμα, δυσκολία στην αναπνοή, έμετο και κοιλιακό πόνο σε συνδυασμό με υπερβολική ούρηση και σοβαρή δίψα (ή χωρίς).
• Προσοχή! (Με τον πρώτο τύπο διαβήτη.) Πάρτε έναν γιατρό αμέσως εάν η παρουσία των κετόνων και των μέτρων που ορίζονται από τον γιατρό σας βρίσκονται στα ούρα, δεν βοηθούν να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα.